In het centrum trof ik mezelf wachtend op mij...

Wat is het labyrint?

Het labyrint met zijn zeven, negen, tien of twaalf omlopen/windingen kan worden gezien als een plaats van oriëntatie. Wie daarin binnengaat, is op weg naar zijn uiteindelijke bestemming: het midden, de kern van zijn wezen. Hij tracht binnen de afgesloten ruimte van het labyrint, dus in zichzelf, de verzoening tussen twee principes te vinden: tussen het kruis van de aardse mens en de cirkel van de eeuwigheid. De weg in het labyrint leidt dus niet direct naar het midden, maar volgt een maximale ‘omweg’.

Dus wat doet het labyrint?

Het mysterielabyrint is een geometrische figuur met een ronde of rechthoekige begrenzing.

Van bovenaf gezien levert dat een fraai en harmonieus beeld op met de volgende karakteristieken:

• er is één opening;
• de weg is overzichtelijk en beweegt zich slingerend naar de kern;
• door de slingerbeweging wordt de gehele binnenruimte gebruikt;
• wie het labyrint binnengaat, wordt herhaaldelijk langs de kern geleid.

Door die weg te gaan, wordt de actieradius steeds kleiner. Filosofisch bezien kan dat duiden op verlies aan ‘ballast‘ of ‘aards bezit’. Daartegenover staat een toenemende concentratie, inkeer, het zich richten op de essentie van de weg naar binnen. Daarbij valt op dat de beweging een wisselwerking vertoont tussen de uitzetting en inkrimping, tussen inademing en uitademing.

Deze pendelende beweging waarbij de richting steeds verandert, vindt op drie niveaus plaats.
Het woord labyrint werd in de middeleeuwen verlatijnst tot ‘labor-intus’, het innerlijke werk. Ofschoon dit etymologisch niet de oorspronkelijke betekenis lijkt te zijn, duidt deze benaming wel op de processen die met het labyrint samenhangen en die zich erin afspelen.

Wie de ene smalle opening binnengaat, kan zich niet meer van buitenaf oriënteren. maar moet de innerlijke weg volgen. Onderweg wordt hij meermalen langs het midden gevoerd, zonder het te kunnen waarnemen. Dat is geen tijdsverlies. Immers, wie steeds zijn doel nadert en dan weer wordt weggevoerd, maakt aldus een proces van rijping door, waarin zijn vastberadenheid en doorzettingsvermogen worden beproefd. Een directe rechtlijnige weg bestaat niet en zou wellicht ook niet het gewenste resultaat hebben.

De paradox van het labyrint ligt hierin, dat het enerzijds de kern toegankelijk maakt, maar haar anderzijds ook beschermt tegen onbevoegde indringers. Die dubbele betekenis wijst erop dat het hier om een proces van inwijding gaat.

De oudste labyrinten werden bovendien gebruikt om de slingerbeweging tussen geboorte en door de dood en geboorte weer te geven. Vaak bevond zo’n afbeelding zich als symbool van de weg naar de ‘onderaardse koningin’.

Uiteindelijk vindt in het centrum de confrontatie plaats. Er bestaan verschillende afbeeldingen van deze ontmoeting in het midden. De ene plaat laat een levensboom zien, een andere toont een toren of tempel, een bron, de dood, de minotaurus, een pelgrim, een berg.

Labyrintdoek

Ik beschik over een labyrintdoek van 6*6. Hierdoor is het mogelijk groepen te begeleiden op hun weg naar 'binnen'.

Het brengt verbinding in een team, verbinding met jezelf, verbinding tussen hemel en aarde.

Contacteer me gerust voor praktische info.